Μεροκάματο από το στοίχημα

Ο Γιώργος Παρασκευάς

Σας παρουσιάζω μια συνέντευξη του κορυφαίου των κορυφαίων παίκτων στο Πάμε Στοίχημα. Μιλάμε για τον Γιώργο Παρασκευά. Ο τύπος αυτός είχε καταφέρει να ζει μόνο από το Στοίχημα. Ο Παρασκευάς απεβίωσε από τον μάταιο τούτο κόσμο στις 16 Ιουλίου 2006 . Η συνέντευξη δόθηκε στους Χρήστο Ρομπόλη & Γιώργο Σαρηγιαννίδη



Η αναζήτηση του εύκολου χρήματος πάντα γοήτευε τον Έλληνα, γι’ αυτό και η σχέση του με τον τζόγο είναι ξεχωριστή. Έτσι δεν ήταν δύσκολο για το «ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ» να καταφέρει να γίνει, μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, από τα δημοφιλέστερα τυχερά παιχνίδια στην Ελλάδα, υποσκελίζοντας το ήδη παρηκμασμένο ΠΡΟ-ΠΟ. Και αν ο Νικ the Greek στην τράπουλα και ο Τζόν Τάραμας στο καζίνο αποτελούν τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα διεθνούς φήμης ελλήνων τζογαδόρων, στο χώρο του στοιχήματος δεσπόζει το όνομα του Κύπριου Γιώργου Παρασκευά

Μπαίνοντας κανείς στο διαμέρισμά του στην Ηλιούπολη, δεν μπορεί να μην προσέξει τους δύο υπολογιστές, τον ένα δίπλα στον άλλον, και τις δύο τεράστιες τηλεοράσεις. Προχωρώντας, την προσοχή τραβάει το ενυδρείο που χωρίζει το σαλόνι από την κουζίνα και, πιο δίπλα, οι αναπαυτικοί καναπέδες. Ο Γιώργος Παρασκευάς βυθίζεται σε έναν από αυτούς και, χωρίς να χάσει χρόνο, ανάβει ένα πούρο. Ο άνθρωπος έχει υποστεί πενταπλό by – pass και μέχρι να φύγουμε έχει καπνίσει πάνω από μισό πακέτο τσιγάρα. Δηλώνει άτομο που κάνει ότι του αρέσει και έχει καταφέρει, αυτό που του αρέσει να το κάνει επάγγελμα.

Ερ: Πιστεύετε ότι το στοίχημα είναι περισσότερο θέμα γνώσης ή τύχης;

Απ: Δεν υπάρχει καμία τύχη στο στοίχημα. Είναι θέμα διαίσθησης. Γνωρίζω έναν πολύ ωραίο ορισμό για την τύχη: «Η τύχη ευνοεί το προετοιμασμένο μυαλό». Άμα είσαι προετοιμασμένος βλέπεις τις ευκαιρίες. Αυτό ισχύει σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής. Άμα δεν είσαι προετοιμασμένος, σου φωνάζουν οι ευκαιρίες και εσύ χαμπάρι δεν παίρνεις.

Ερ: Μπορεί κάποιος να ζήσει από το στοίχημα;

Απ: Ναι, έχεις έναν μπροστά σου.

Ερ: Είναι εύκολο;

Απ: Όχι, ποτέ. Διότι το στοίχημα δεν έχει μεγάλη διαφορά από το χρηματιστήριο... Για να το κάνεις αυτό πρέπει να έχεις κάβα., να έχεις πείρα. Και όταν μιλάμε για πείρα δεν μιλάμε να διαβάσεις κάτι στο ίντερνετ ή σε ένα εγχειρίδιο. Πείρα είναι να τα χάσεις επί μία δεκαετία και να προβληματιστείς. Έτσι μαθαίνεις. Ειδικεύσου σε ένα πρωτάθλημα , δύο το πολύ. Για παράδειγμα, εγώ δεν παίζω για να πάω ταμείο μια φορά την εβδομάδα. Εγώ θέλω να πάω ταμείο 3-4 φορές το χρόνο και να κλείσω σπίτια και παραλίγο να κλείσω σπίτια αυτό το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε (13-14 Ιανουαρίου). Ένα παιχνίδι δεν έκατσε και αν καθότανε δεν θα έκλεινα σπίτια, αλλά παλάτια.

Ερ: Θεωρείτε τους Έλληνες άπειρους παίκτες;

Απ: Παντού έτσι είναι οι τζογαδόροι. Πάντα οι εταιρίες στοιχημάτων ενδιαφέρονται για τη μάζα. Οι επαγγελματίες παίκτες, όπως εγώ, είναι για αυτές ένα αναγκαίο κακό.

Ερ: Πιστεύετε ότι στο εξωτερικό στήνονται παιχνίδια για να κερδίσουν τα γραφεία στοιχημάτων, παράνομα ή μη;

Απ: Όχι. Αυτή είναι η σκέψη των Ελλήνων και η βάση αυτής της σκέψης είναι πρώτον γιατί το ελληνικό πρωτάθλημα είναι αναξιόπιστο, χυδαίο και βρομερό. Γι’ αυτό το χάλι ευθύνεται κυρίως η δημοσιογραφική φάρα, γιατί έχουν την εξουσία στα χέρια τους και μπορούν να κρίνουν και πολιτικά και αθλητικά και οικονομικά, αλλά δεν το κάνουν. Αν ήθελε ο τύπος και τα ΜΜΕ θα υπήρχε κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου μέσα σε τρεις μήνες. Εγώ πάντως ποτέ δεν πόνταρα δεκάρα σε ελληνικό ποδόσφαιρο. Ό,τι στήσιμο έχω ακούσει έχει να κάνει με τους ποδοσφαιριστές να τα στήνουν για να τα πάρουν από τους μπουκ. Ο μπουκ δεν έχει ανάγκη να στήσει κανένα παιχνίδι. Αν πρέπει να παίξεις 4 παιχνίδια, ποιο να πρωτοστήσεις; Ποιος μπουκ έχει το θάρρος ή τα χρήματα να στήσει μια Manchester United; Όλα αυτά περί στησίματος είναι για τους παίκτες, όποτε χάνουν τα λεφτά τους. Παιχνίδια μπορούν να στηθούν μεταξύ των ομάδων όταν τις συμφέρει και τις δύο ή όταν η μια χρωστά κάτι σε μία άλλη και αυτή της το ξεπληρώνει. Εγώ δεν ψάχνω για δικαιολογίες. Πιστεύω ότι εγώ είμαι υπεύθυνος για ό,τι μου συμβαίνει, καλό ή κακό, και όχι οι άλλοι. Αν έχασα ένα παιχνίδι και μετά μαθαίνω ότι ήταν στημένο καλά να πάθω, έπρεπε να το ξέρω.

Ερ: Ποια είναι η γνώμη σας για την απαγόρευση συμμετοχής των αγώνων του ελληνικού πρωταθλήματος στο κουπόνι του στοιχήματος για λόγους αξιοπιστίας του ελληνικού ποδοσφαίρου;

Απ: Είναι γελοίο το ότι δεν είναι. Γιατί το πρωτάθλημα, που αιμοδοτείται από τον ΟΠΑΠ δεν είναι στο παιχνίδι του ΟΠΑΠ. Είναι σαν να λέμε στους ξένους ότι εμείς δεν παίζουμε το πρωτάθλημα το δικό μας γιατί είναι αναξιόπιστο.

Ερ: Παρά το γεγονός ότι το «πάμε στοίχημα» μπήκε πρόσφατα στη ζωή μας υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια παράνομο στοίχημα και μάλιστα ανθεί, παρά τον ανταγωνισμό του νόμιμου στοιχήματος. Ποια πλεονεκτήματα μπορεί να έχει το παράνομο στοίχημα για κάποιον παίκτη;

Απ: Για εμένα κανένα. Για άλλους ίσως είναι οι καλύτερες αποδόσεις. Εγώ πάντως προτιμώ τον ΟΠΑΠ, γιατί ακόμα και αν κερδίσεις στο παράνομο στοίχημα, μπορεί να μην πληρωθείς και ύστερα πού να βρεις το δίκιο σου; Εμένα ο μπουκ μου είναι ο ΟΠΑΠ, η εταιρία στοιχήματος. Όπου όμως υπάρχει χρήμα, υπάρχει και παρανομία. Ένα από τους λόγους που δε ασχολούμαι με το παράνομο στοίχημα είναι γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει παράνομος μπουκ, ο οποίος θα αντέξει να με πληρώσει εάν κερδίσω ένα από τα γερά στοιχήματα. Αν κερδίσω ένα στοίχημα, που πληρώνει π.χ 400 φορές τα λεφτά μου, πώς θα με πληρώσει; Εγώ πάντως δεν ασχολούμαι με παράνομο. Να’ ναι καλά η εταιρία στοιχήματος και ο ΟΠΑΠ.

Ερ: Θεωρείται το στοίχημα ρίσκο για τον ΟΠΑΠ ή την εταιρία στοιχήματος, γιατί μπορεί κάποια στιγμή τα αποτελέσματα να έρθουν διαφορετικά από ό,τι επιθυμούν και να καταστραφούν;

Απ: Το ελληνικό κράτος και ο ΟΠΑΠ δεν είναι μπουκ. Μπουκ είναι ο Κόκκαλης, η εταιρία στοιχήματος. Ο ΟΠΑΠ, το κράτος, παίρνει 40% από το τζίρο του «Πάμε Στοίχημα» και δεν το νοιάζει, δε δίνει δεκάρα τσακιστή, αν η εταιρία στοιχήματος χάσει ή κερδίσει. Η σύμβαση, η οποία υπεγράφη μεταξύ Κόκκαλη και κράτους για μένα μπορούσε να κατηγορηθεί ως απάτη σε δικαστήριο εις βάρος του Κόκκαλη. Ο Κόκκαλης παίζει σε ένα περιβάλλον, που κέρδος 25% θεωρείται πολύ καλό και δίνει το 40% στον ΟΠΑΠ. Το κράτος και ο ΟΠΑΠ δεν ρισκάρουν.

Ερ: Θα συνεχίσει το στοίχημα να έχει την ίδια επιτυχία στην Ελλάδα;

Απ: Ο κόσμος δε θα σταματήσει να παίζει, θα αυξάνεται. Δώσε του Έλληνα τζόγο κι αυτός θα παίξει. Με ένα πράγμα όμως δεν συμφωνώ: άφησαν τους μαθητές, τους νέους να μπουν στα πρακτορεία να παίξουν στοίχημα. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι πολύ κακό. Και εγώ πιστεύω ότι αυτό θέλει το κατεστημένο. Να μάθει τη νεολαία να παίζει τζόγο.

Ερ: Για ποιο λόγο;

Απ: Όταν ο άνθρωπος είναι πεινασμένος και πάει στο σπίτι του το βράδυ μετά από 12-14 ώρες δουλειάς στον αγρό ή το εργοστάσιο και έχει φτύσει αίμα ,αλλά δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, αυτός ο άνθρωπος κάνει επανάσταση και φεύγουν τα κεφάλια του κατεστημένου. Άμα όμως ο άνθρωπος έχει τον ηλεκτρισμό του, τις πιστωτικές του κάρτες, το τζόγο του, το χρηματιστήριό του κλπ. δεν ασχολείται με επανάσταση. Το διεθνές πολιτικοοικονομικοθρησκευτικό κατεστημένο έχει πάρει το μάθημα του και δεν θέλει να την ξαναπάθει από μια επανάσταση. Το ότι ένας μαθητής παίρνει το χαρτζιλίκι, που είναι για τυρόπιτες και παίζει στοίχημα, είναι βδελυγμιαίο. Όταν οι μαθητές από το σχολείο είναι μέσα στο τζόγο, αύριο μεθαύριο, που θα βγούνε στη δουλειά δε θα είναι πάλι μέσα στο τζόγο; Πώς να υπάρχει μείωση του στοιχήματος λοιπόν; Πήγα μια μέρα στο Βασιλόπουλο και έφευγα με τις τσάντες στο χέρι και εκείνη την ώρα ερχότανε ένας πατέρας με τον γιο του, που δεν πρέπει να ήταν πάνω από 14 χρονών. Και κάτι λέει ο γιος στον πατέρα του και αυτός με φωνάζει και μου λέει «Ρε Παρασκευά, δώσε του μικρού 3-4 στάνταρ γιατί με έχει φάει». Αν κάνουν έτσι οι γονείς, τι να κάνει το κράτος; Γι’ αυτό λέω ότι πρέπει να απαγορευθεί η είσοδος σε άτομα κάτω των 18 ετών στα πρακτορεία, όπως γίνεται στην Αγγλία. Αυτό όμως έπρεπε να είχε γίνει από την αρχή. Αν το σταματήσουν τώρα ορισμένοι μαθητές θα γίνουν μπουκ και θα παίζουν έξω από τα σχολεία. Άλλο Λόττο, άλλο Τζόκερ και άλλο το στοίχημα. Η γλύκα του στοιχήματος είναι τεράστια ειδικά σε ένα παιδί 15-16 χρονών. Σε αυτή την ηλικία είναι ξερόλες και νομίζουν ότι επειδή τα ξέρουν όλα μπορούν να τα πάρουν από το στοίχημα.

Ερ: Το 1999 δημιουργήσατε ένα site για το στοίχημα, το www.beto.gr, το οποίο σημειώνει μεγάλη επιτυχία τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Την περιμένατε αυτήν την επιτυχία;



Απ: Όχι. Διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, χωρίς καμία διαφήμιση. Ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει τι προσφέρει. Εμείς έχουμε ένα πάθος και όταν είσαι παίκτης καταλαβαίνεις τι πάει να πει έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση. Έχω μάθει business κοντά σε Εγγλέζους και Αμερικανοεβραίους, οι οποίοι μου δίδαξαν ότι αν θέλεις να προχωρήσεις τότε οι συνεργάτες σου πρέπει να είναι καλύτεροι από εσένα.
   

Το www.beto.gr, το site του Γιώργου Παρασκευά, όπου φιγουράρει ο αγαπημένος του γάτος, Στάλιν (που, όπως αποκάλυψε ο κ. Παρασκευάς, χρωστά το όνομά του στο κόκκινο χρώμα του)

Στην Ελλάδα υπάρχει ο φόβος ενός προϊσταμένου για τη θέση του ή κυρίως για να μην αποδειχθεί άχρηστος και γι’ αυτό το λόγο προσλαμβάνει κάποιον υποδεέστερο. Εγώ κάνω ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή παίρνω στη δουλειά μου ανθρώπους, που θα ήθελα πάρα πολύ να με αποδεικνύουν άχρηστο 5 φορές την ημέρα. Τεγόπουλος, Μπόμπολας, Κοντομηνάς, Μπατατούδης, Κόκκαλης, Λαμπράκης, όλοι αυτοί αν ανοίξουν από ένα portal για το στοίχημα ή ένα όλοι μαζί, εγώ σας λέω ότι δεν υπάρχει περίπτωση Έλληνας να παίξει στοίχημα χωρίς να μπει στο beto. Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή γιατί αυτό το οποίο με ενδιαφέρει είναι αντικείμενο της εργασίας μου. Αποφάσισα να το παραχωρήσω, όχι όμως στην Ελλάδα.

Η ώρα έχει φτάσει περασμένες δέκα όμως, και ο κ. Παρασκευάς πρέπει να μας αφήσει για να ενημερωθεί για τους αγώνες. Άλλωστε, όπως ο ίδιος είπε, δεν αργεί ο καιρός που θα αποσυρθεί: «...δεν σκοπεύω να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου με τζόγο, τζογαδόρους και δημοσιογράφους. Θέλω να πάω στο κτήμα μου με έναν σκύλο, δύο γάτους και 4 εκατ. μυρμήγκια».