Η έκρηξη Γιαννακόπουλου - Πατέρα που κλυδώνισε τον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό μετά την αιφνιδιαστική απόλυση του Τεν Κάτε ήταν ξαφνική και σίγουρα μη αναμενόμενη, αν αναλογιστεί κανείς ότι μετά τις εντάσεις της περασμένης περιόδου, οι ενδοοικογενειακές κόντρες είχαν εκτονωθεί και η ομάδα έδειχνε να πορεύεται εν ηρεμία. Η περυσινή σεζόν είχε όντως εκρηκτικό φινάλε. Ξεκίνησε με όλες τις κεφαλές της παναθηναϊκής οικογένειας να ποζάρουν χαμογελαστές στο ίδιο «πράσινο» κάδρο και έκλεισε με δημόσιες αντιπαραθέσεις, αλληλοκατηγορίες και πολλές αιχμές ένθεν κακείθεν. Ηταν φανερό ότι η συνύπαρξη τόσο έντονων προσωπικοτήτων κάτω από την ίδια στέγη, ήταν ένα εξαιρετικά φιλόδοξο εγχείρημα. Πέρα από τη διαφορετική φιλοσοφία που είναι λογικό να έχει ο καθένας, ο εγωισμός τους έμοιαζε συχνά με αναμμένο φιτίλι δίπλα σ' ένα βαρέλι με μπαρούτι. Ανθρωποι που είναι μαθημένοι να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στις επιχειρήσεις τους, δεν είναι εύκολο να αποδεχθούν ότι η γνώμη κάποιου άλλου μπορεί να έχει πιο βαρύνουσα σημασία. Αυτό ακριβώς έφερε συχνά τα πράγματα στα άκρα, ειδικά όταν το μικρόβιο της καχυποψίας έκανε τον «έναν» να πιστεύει ότι ο «άλλος» παίζει παιχνίδια πίσω από τη δική του πλάτη.
Η περυσινή περίοδος έκλεισε με τους δύο πιο ισχυρούς (μετοχικά) παράγοντες να βγαίνουν οικειοθελώς από το κάδρο. Πρώτα ο Ανδρέας Βγενόπουλος και αμέσως μετά ο Γιάννης Βαρδινογιάννης, δήλωσαν ότι δεν πρόκειται στο εξής να ασχολούνται με την καθημερινότητα του Παναθηναϊκού. Η κίνηση αυτή αποδείχθηκε αρκετή για να χαμηλώσουν οι τόνοι και να εκτονωθεί η κατάσταση. Φανερά τουλάχιστον, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος φαινόταν να έχουν άμεση ανάμειξη με τα κοινά της ομάδας. Ο κ. Βαρδινογιάννης εμφανιζόταν μόνο στα θέματα του γηπέδου στο Βοτανικό ενώ ο κ. Βγενόπουλος έμοιαζε εντελώς αποστασιοποιημένος. Λαλίστατος και δηκτικός αρκετές φορές στην προηγούμενη περίοδο, έχει πλέον πολλούς μήνες να αρθρώσει δημόσιο λόγο για τον Παναθηναϊκό. Η ευθύνη της διοίκησης παρέμεινε στον Νικόλα Πατέρα, ο οποίος έπαψε να είναι υπό κηδεμονία και είχε (θεωρητικά) το ελεύθερο να παίρνει μόνος του τις κρίσιμες αποφάσεις.
Θα ήταν αφελές να πιστέψει κανείς ότι δύο «βασιλιάδες» βγήκαν έτσι απλά από τη σκακιέρα. Στην ουσία όμως, τόσο ο κ. Βαρδινογιάννης, όσο και ο κ. Βγενόπουλος δεν είναι απλοί θεατές των εξελίξεων. Ο Mr MIG έχει πολύ στενή σχέση με τον κ. Πατέρα και επηρεάζει σημαντικά τις αποφάσεις του, όπως για παράδειγμα την πρόσφατη για την απόλυση του Τεν Κάτε και την πρόσληψη του Νιόπλια, ενώ ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, σφόδρα ενοχλημένος από τη στάση του προέδρου σε πολλά θέματα που είχαν να κάνουν προσωπικά με τον ίδιο, περιμένει απλώς να περάσει ο χρόνος. Τη διάδοχη κατάσταση την έχει ήδη αποφασίσει και θέλει να τη δρομολογήσει, είτε πάρει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα είτε όχι. Ποια θα είναι αυτή; Μα φυσικά ο ιδιαίτερα δημοφιλής και επιτυχημένος, Παύλος Γιαννακόπουλος, ο οποίος έχει τη φιλοδοξία να γίνει πρόεδρος και στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που υπήρξαν τόσο θεαματικές εξελίξεις την επομένη ημέρα από την έμμεση αποδοχή του κ. Γιαννακόπουλου του σεναρίου που τον θέλει το καλοκαίρι να αναλαμβάνει την προεδρία της ΠΑΕ. Το σενάριο αυτό μπορεί να εκπληρωθεί μόνο με τη στήριξη του Γιάννη Βαρδινογιάννη, ο οποίος δεν έχει πάρει δημόσια θέση, αλλά έχει κατασταλάξει στις αποφάσεις του.
Το μείζον θέμα της οικονομικής διαχείρισης
Μέσα σ' όλο αυτό το παιχνίδι εξουσίας που χρόνια τώρα ταλανίζει τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, σημαντικό ρόλο παίζουν και τα οικονομικά δεδομένα. Η συνύπαρξη τόσων ισχυρών επιχειρηματιών έφερε άφθονο χρήμα στον Παναθηναϊκό και όντως έγιναν ανοίγματα που η οικογένεια Βαρδινογιάννη δεν ήταν πλέον διατεθειμένη να τα κάνει μόνη της. Τα είχε κάνει στις αρχές του 2000 με τη «μυθική» (σε κόστος) μεταγραφή του Κωνσταντίνου και μερικά πανάκριβα συμβόλαια (Πάολο Σόουζα, Βλάοβιτς, Λυμπερόπουλου, Μπασινά κ.λπ.), αλλά αφού δεν έφεραν τίτλους, μοιραία δεν έφεραν ούτε την αναγνώριση από την εξέδρα. Οι κάνουλες έκλεισαν το 2004 και μέχρι να γίνει πολυμετοχικός ο Παναθηναϊκός, οι υπερβάσεις ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Η νέα τάξη πραγμάτων υποσχέθηκε μεγάλες επενδύσεις και πράγματι έδωσε στην ομάδα τη δυνατότητα να κινηθεί πολύ ορμητικά, σε περιόδους οικονομικής κρίσης.
Η διαχείριση τόσο πολλών χρημάτων δεν έφερε άμεσα τα προσδοκώμενα αγωνιστικά αποτελέσματα. Παρότι η περυσινή χρονιά έκλεισε με γκρίνιες, πάρθηκε η απόφαση να διατεθούν πάλι αρκετά χρήματα το καλοκαίρι. Επιασαν τόπο τα λεφτά; Μάλλον όχι: ο Παναθηναϊκός έμεινε έξω από το Τσάμπιονς Λιγκ και είναι τώρα δεύτερος στο πρωτάθλημα, πίσω από τον αποδεκατισμένο Ολυμπιακό. Τα απόνερα της απόλυσης του Τεν Κάτε έφεραν στον αφρό το θέμα της οικονομικής διαχείρισης. Μήνες τώρα ο Παύλος Γιαννακόπουλος γκρίνιαζε στο φουαγιέ του ΟΑΚΑ, σχεδόν σε κάθε παιχνίδι της ποδοσφαιρικής ομάδας. Πολλές φορές αναρωτήθηκε εις επήκοον πολλών «πού πήγαν τόσα χρήματα;» δείχνοντας φανερά τη δυσαρέσκειά του για την (κατά η γνώμη του) αλόγιστη διαχείριση τόσων χρημάτων. Λογικό αυτό. Οταν ο ίδιος με το ένα τέταρτο του μπάτζετ έχει μετατρέψει τον Παναθηναϊκό στην πρώτη δύναμη του ευρωπαϊκού μπάσκετ, είναι δύσκολο να καταλάβει πώς στο ποδόσφαιρο με τόσα πολλά λεφτά η ομάδα βγήκε πέρυσι 3η στο πρωτάθλημα, ενώ εφέτος δεν μπήκε ούτε καν στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
Μπορεί να μην έχουν αναδειχθεί δημοσίως αυτές οι ενστάσεις του κ. Γιαννακόπουλου, είναι όμως υπαρκτές και αποτελούν ένα ακόμη σημείο τριβής με τον Νικόλα Πατέρα. Πλην… ευχάριστου απροόπτου, όπως π.χ. μια σπουδαία πορεία στο Γιουρόπα Λιγκ που μπορεί να φέρει σημαντικά έσοδα, η εφετινή χρήση προβλέπεται να έχει σημαντικές ζημιές. Και όταν στο τέλος της περιόδου δεν θα γίνει μόνο αγωνιστικό «ταμείο» αλλά και οικονομικό, το θέμα αυτό θα είναι ένα πολύ ισχυρό χαρτί για να «σπρώξει» τις εξελίξεις. Γι' αυτό και θα είναι μεγάλη ανάσα για τον Νικόλα Πατέρα να έχει πετύχει η ομάδα αγωνιστικά, διότι αν η χρονιά έχει ίδια κατάληξη με την περυσινή, θα δεχτεί τόση πίεση, που δύσκολα θα μπορέσει να την αντέξει.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου