Τζόγος και ψυχαγωγία

Ξεκινάμε με δεδομένο πως κάθε μορφή τζόγου προσφέρει ψυχαγωγία στον παίκτη, αυτός εξάλλου είναι και ένας λόγος (πέρα από την πιθανότητα κάποιου κέρδους) που ο παίκτης καταπιάνεται με το τζόγο. Ένα σοφό ρητό λέει πως «ο πίνων μεθά και ο παίζων χάνει». Για το πρώτο θα μπορούσα να πάρω και όρκο, το δεύτερο το δέχομαι υπό προϋποθέσεις.

Ποιες είναι αυτές; Κατ’ αρχάς ένας παίκτης που εθίζεται στο τζόγο, παίζοντας πολύ περισσότερα χρήματα απ’ όσα «αντέχει» η τσέπη του είναι δεδομένο πως οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική καταστροφή. Ο συγκεκριμένος τύπος παίκτη δεν έχει συναίσθηση των κινήσεών του, ασφαλώς και δεν καταγράφει τα πονταρίσματά του και έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα. Γνωρίζει πως χάνει χρήματα συνεχώς και προσπαθεί να «ρεφάρει», κάνοντας ακόμη μεγαλύτερα οικονομικά ανοίγματα. Οι λόγοι που οδηγούν κάποιον παίκτη σε τέτοιο σημείο δεν είναι δεδομένοι. Μπορεί διάφορα οικονομικά προβλήματα να τον κάνουν να πιστεύει πως ο τζόγος είναι η διέξοδος που έψαχνε για παράδειγμα, ή διάφορες άλλες απογοητεύσεις στην προσωπική του ζωή να τον κάνουν να «ξεχνιέται» μέσα από την ψυχαγωγία που του παρέχει ο τζόγος. Ο παίκτης χάνει το μέτρο και εθίζεται, με δραματικές συνέπειες για τον ίδιο (και σε πολλές περιπτώσεις –ακόμη χειρότερα- για την οικογένειά του).


Η συναισθηματική προσέγγιση του παίκτη στον τζόγο είναι δεδομένη. Πολλοί δε μπορούν να διαχωρίσουν τα δυο αυτά δεδομένα, αφήνοντας τα συναισθήματά τους να επηρεάζουν τον τρόπο παιχνιδιού τους. Ο άνθρωπος είναι ων με αδυναμίες, συναισθήματα και πάθη, όμως ο τζόγος είναι ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο ο παίκτης πρέπει να λειτουργεί ψυχρά. Να ξεχνά την ομάδα που υποστηρίζει, να μην ενθουσιάζεται όταν κερδίζει κάποιο ποσό και φυσικά ούτε να απογοητεύεται, αντίστοιχα, όταν χάνει. Πρέπει να διατηρεί αρχείο όπου να καταγράφει το αρχικό του κεφάλαιο, τα πονταρίσματά του και να είναι σε θέση να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή σε τι κατάσταση βρίσκεται το κεφάλαιό του. Κάθε στοίχημα (ποντάρισμα) πρέπει να αντιμετωπίζεται μεμονωμένα και όχι σαν την τελευταία φορά που θα τζογάρει..

Η κατανόηση των πιθανοτήτων από πλευράς παίκτη αποτελεί ίσως το μόνο του όπλο στην άνιση μάχη στην οποία και παίρνει μέρος. Καλό είναι να υπάρχει μια στρατηγική, δηλαδή ο παίκτης να θέτει κάποιο στόχο (για παράδειγμα διπλασιασμός αρχικού κεφαλαίου μέσα στο Χ χρονικό διάστημα) τον οποίο να προσπαθεί να επιτύχει. Μόνο έτσι το στοιχείο της ψυχαγωγίας διατηρείται, καθώς σε διαφορετική περίπτωση ο παίκτης γίνεται υποχείριο του ίδιου του παιχνιδιού.

Για να διατηρήσει θέση ισχύος σε ένα τυχερό παιχνίδι ο παίκτης, πρέπει να το προσεγγίσει με βάση την ψυχαγωγική του πλευρά. Σαν ένα παιχνίδι δηλαδή. Να ξέρει πως οι πιθανότητες είναι εις βάρος του και πως αν προκύψει κάποιο κέρδος μακροχρόνια, θα έχει καταφέρει να κάνει τη διαφορά..


πηγή