Ας μιλήσουμε για Νάπολι

Πρεμιέρα έχει ο 6ος και πιο αμφίρροπος όμιλος του Champions League και με αυτή την αφορμή ο Αντώνης Τσιράκης γράφει για τη νέα Νάπολι. Απαντά στο αν είναι καλύτερη χωρίς τον Έντινσον Καβάνι, στέκεται στις αλλαγές που έχει κάνει ο Ράφα Μπενίτεθ και εξηγεί γιατί αξίζει να την παρακολουθήσουμε φέτος

Αν μου έλεγε κανείς να κάνω μία λίστα με τις πιο ενδιαφέρουσες ομάδες της φετινής χρονιάς, τότε αναμφίβολα στις πρώτες θέσεις θα έβαζα τη Νάπολι.

Αλλαγές έγιναν σε πολλές ευρωπαϊκές ομάδες, τόσο στο ρόστερ τους όσο και στο τεχνικό τους επιτελείο, όμως, είναι μετρημένες στα δάχτυλα εκείνες που άλλαξαν σε τόσο σημαντικό βαθμό όσο οι "παρτενοπέι" και παράλληλα επιχειρούν να υπηρετήσουν ένα πλάνο που σε ελκύει.

Η Νάπολι μέσα σε ένα καλοκαίρι άλλαξε προπονητή και απόρροια αυτού ήταν να υιοθετήσει νέα φιλοσοφία και νέο σύστημα. Ακόμη, πούλησε το μεγαλύτερο αστέρι της, ξόδεψε περίπου 80 εκατομμύρια για μεταγραφές και άλλαξε την ομάδα της κατά τα 4/11, προσθέτοντας παράλληλα μεγαλύτερη ποιότητα και στον πάγκο.


Επόμενο είναι να υπάρχουν πολλά ερωτήματα που αφορούν τους "παρτενοπέι" για τη νέα σεζόν. Μπορεί να προσαρμοστεί η Νάπολι σε αυτό το νέο σύστημα; Θα της κοστίσει η περίοδος μετάβασης; Θα είναι καλύτερη χωρίς τον Έντινσον Καβάνι; Ο Μπενίτεθ θα έχει ένα ακόμη καταστροφικό πέρασμα από την Ιταλία ή θα δώσει τις δικές του απαντήσεις αυτή τη φορά; Αντέχει η Νάπολι δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη; Πάμε, λοιπόν, να απαντήσουμε σε αυτές τις ερωτήσεις.

Μπενίτεθ ο εκλεκτός

Ο κύκλος του Βάλτερ Ματσάρι στη Νάπολι έκλεισε κατόπιν δικής του επιλογής. O Ιταλός τεχνικός αποφάσισε να μην ανανεώσει το συμβόλαιό του και να πάει στην Ίντερ. Η δουλειά που έκανε στην τετραετία που βρισκόταν στον σύλλογο ήταν εξαιρετική, αφού όχι μόνο επανέφερε τους "παρτενοπέι" στο προσκήνιο, αλλά τους οδήγησε στην κατάκτηση ενός κυπέλλου Ιταλίας και στην πρώτη συμμετοχή τους στο Champions League. Ωστόσο, ίσως έκρινε και ο ίδιος πως δεν είχε να δώσει κάτι άλλο ή απλά θεώρησε πως η ευκαιρία που του παρουσιάστηκε με τους "νερατζούρι" ήταν πολύ μεγάλη για να την απορρίψει ανεξάρτητα από την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι τελευταίοι.

Όπως και να έχει η επιλογή κλειδί για τη Νάπολι το καλοκαίρι ήταν ο άνθρωπος με τον οποίο θα αντικαταστήσει τον Ματσάρι. Σε ένα καλοκαίρι που πολλές ομάδες άλλαξαν προπονητή σε όλη την Ευρώπη οι δευτεραθλητές Ιταλίας δεν ήταν εύκολο να βρουν έναν τεχνικό υψηλού επιπέδου και να τον πείσουν να διαδεχτεί τον νυν προπονητή της Ίντερ. Ο Μπενίτεθ ήταν μία από τις καλύτερες επιλογές και αυτό τόνισε και ο Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις, ο οποίος χαρακτήρισε τον Ισπανό ως την καλύτερη μεταγραφή της ομάδας του.

Ο Μπενίτεθ είναι ένας προπονητής με πολύ υψηλές παραστάσεις, ο οποίος μετά το πέρασμά του από την Ίντερ επέστρεψε δυναμικά κατακτώντας το Europa League με την Τσέλσι, την οποία βελτίωσε αισθητά στο μικρό διάστημα που ήταν εκεί. Επιπλέον, πηγαίνει σε μια χώρα που του ασκήθηκε σφοδρή κριτική λόγω του περάσματός του από την Ίντερ και αυτό του δίνει επιπλέον κίνητρο, ενώ το πιο σημαντικό είναι πως ο Μπενίτεθ έχει την ικανότητα να εξελίξει ακόμα περισσότερο τη Νάπολι και να την πάει ένα βήμα πιο πέρα. Δε λέω πως αυτό δεδομένα θα συμβεί, αλλά ο Ισπανός μπορεί να οδηγήσει τους "παρτενοπέι" σε ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες.

Αλλαγές σε φιλοσοφία και τακτική

Ο Μπενίτεθ έχει τη δική του φιλοσοφία και οι κινήσεις που έχει κάνει ως τώρα θυμίζουν πολύ τον προπονητή που ανέλαβε τη Λίβερπουλ το 2005 (σ.σ. οι παραλληλισμοί με τη Λίβερπουλ γίνονται γιατί εκεί ο Μπενίτεθ μπόρεσε να φτιάξει τη δική του ομάδα, σε αντίθεση με όσα έγιναν αργότερα σε Ίντερ και Τσέλσι). Αρχικά όντας λάτρης του 4-2-3-1 δε θα μπορούσε να μην αλλάξει το σύστημα του Ματσάρι. Οι αλλαγές φυσικά και είναι πολλές, όμως, προς το παρόν οι παίκτες δείχνουν να ανταποκρίνονται πλήρως. Η τριάδα στην άμυνα έγινε τετράδα, τα δύο μπακ-χαφ, Σούνινγκα και Μάτζο, έχουν πλέον νέους ρόλους, ενώ προστέθηκαν και πλάγιοι επιθετικογενείς παίκτες.

Επί της ουσίας αυτό που δεν άλλαξε είναι πως υπάρχει και τώρα επιθετικός-σημείο αναφοράς και πως παρέμεινε το τρίγωνο του κέντρου. Τόσο στο 3-5-2 του Ματζάρι όσο και σε αυτό το 4-2-3-1 του Μπενίτεθ Ινλέρ και Μπεχράμι είναι οι δύο μέσοι, ενώ ο Χάμσικ παίζει μπροστά τους. Ωστόσο, υπάρχει μία σημαντική διαφορά στον ρόλο που θα έχει πλέον ο Σλοβάκος. Ο Χάμσικ σχεδόν κάθε χρόνο τελειώνει το πρωτάθλημα με διψήφιο αριθμό τερμάτων, όμως, φέτος δείχνει πως θα καταρρίψει κάθε προηγούμενη επίδοσή του (13 γκολ το ρεκόρ του τη χρονιά 2010/11). Ήδη έχει πετύχει τέσσερα τέρματα, ενώ από την προετοιμασία δήλωνε πως στόχος του είναι να σκοράρει φέτος όσα περισσότερα γκολ μπορεί. Ο 26χρονος, άλλωστε, αποτελεί για μένα τον παίκτη κλειδί στη φετινή Νάπολι.

Και μια και αναφερθήκαμε πριν στη Λίβερπουλ, ο Μπενίτεθ προσπαθεί να κάνει (τηρουμένων των αναλογιών) με τον Χάμσικ ό,τι είχε κάνει και με τον Στίβεν Τζέραρντ, όταν του έδινε εντολή να βγαίνει ως δεύτερος επιθετικός. Ποιο ήταν τότε το αποτέλεσμα; Ο Τζέραρντ να πραγματοποιήσει τις πιο παραγωγικές σεζόν της καριέρας του ξεπερνώντας τρεις φορές (από τις πέντε χρόνιες που ήταν προπονητής ο Μπενίτεθ) το φράγμα των 20 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις.

Από εκεί και πέρα, ένα είναι για μένα το μεγάλο ερωτηματικό με τις αλλαγές του Μπενίτεθ. Αν οι Χουάν Σούνιγκα και Κριστιάν Μάτζο μπορούν να ανταπεξέλθουν πλήρως στον νέο τους ρόλο. Αμφότεροι είναι περισσότερο μπακ-χαφ παρά πλάγιοι αμυντικοί, ενώ το ίδιο ισχύει και με τον Πάμπλο Αρμέρο. Επιθετικά είναι πολύ καλοί, όμως, αμυντικά παρουσιάζουν κενά κάποιες φορές. Κι αν αυτό δε φαίνεται τόσο στο ιταλικό πρωτάθλημα, στο Champions League τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, αφού θα κληθούν να αντιμετωπίσουν εξαιρετικούς εξτρέμ από τη φάση των ομίλων κιόλας.

Επιπλέον, δεν αποκτήθηκε στόπερ κλάσης για να παίζει δίπλα στον Ραούλ Αλμπιόλ παρόλο που ο Μπενίτεθ το προσπάθησε τόσο με τον Μάρτιν Σκρτελ όσο και με άλλες περιπτώσεις όπως του Ντάβιντε Αστόρι. Αυτό πιθανότατα ήταν αλληλένδετο και με την παραμονή του Πάολο Καναβάρο.

Τόσο ο τελευταίος όσο και ο Μιγκέλ Μπρίτος είναι καλοί αμυντικοί, αλλά όχι τίποτα το ιδιαίτερο.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που οι "παρτενοπέι" αντιμετωπίζουν προβλήματα ως τώρα αμυντικά στο πρωτάθλημα. Μπορεί με τη Μπολόνια να πήραν "σβηστά" το παιχνίδι, όμως, από την Κιέβο δέχτηκαν δύο γκολ, ενώ η Αταλάντα τους έκανε πολλές φάσεις παρόλο που δεν κατάφερε να παραβιάσει την εστία τους.

Όσον αφορά τη φιλοσοφία του Μπενίτεθ οι διαφορές με τον Ματσάρι είναι πολλές. Πέρα από το τακτικό κομμάτι οι δύο προπονητές ζητούν και διαφορετικά πράγματα στον αγωνιστικό χώρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το παραπάνω γράφημα στο οποίο αποτυπώνεται το passing game που θέλει να βλέπει από την ομάδα του ο πρώην προπονητής των Λίβερπουλ και Τσέλσι. Μόλις τρία επίσημα παιχνίδια έχει με τον Ισπανό στον πάγκο της η Νάπολι, οι παίκτες της οποίας άλλαξαν στο παιχνίδι με την Αταλάντα περισσότερες πάσες από κάθε άλλη φορά.

Παρεμπιπτόντως, για να υπάρξει καλύτερη κυκλοφορία μπάλας και να περάσει τη δική του φιλοσοφία ο Μπενίτεθ απέκτησε αρκετούς Ισπανούς, τρεις στον αριθμό. Κάτι ανάλογο είχε κάνει και όταν είχε αναλάβει τη Λίβερπουλ, στην οποία την πρώτη του σεζόν απέκτησε 4 Ισπανούς. Κίνηση που δείχνει τις προθέσεις του ήταν η μεταγραφή του Πέπε Ρέινα, ενός παίκτη που είχε πάρει και στη Λίβερπουλ. Ο 30χρονος τερματοφύλακας είναι ίσως ο καλύτερος κίπερ με την μπάλα στα πόδια, ενώ βγαίνει και εξαιρετικά όταν χρειάζεται να παίξει ως λίμπερο σε περιπτώσεις που η άμυνα είναι ψηλά, στοιχεία αρκετά σημαντικά για τον Μπενίτεθ.

Με αυτές τις πινελιές, συν τοις άλλοις, ο 53χρονος θα προσπαθήσει να χτίσει μία Νάπολι που θα παίζει και πιο θελκτικό ποδόσφαιρο. Αυτός είναι ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους αξίζει να την παρακολουθήσει κανείς. Ο άλλος λόγος έχει να κάνει με όλες αυτές τις αλλαγές που έχουν γίνει, αλλά και με το γεγονός πως η ιταλική ομάδα έχει ενισχυθεί σε τέτοιο βαθμό που αναμένεται να είναι άκρως ανταγωνιστική όχι μόνο στις εγχώριες διοργανώσεις αλλά και στο Champions League, παρόλο που είχε την ατυχία να πέσει στον όμιλο του θανάτου.

Καλύτερη με ή χωρίς Καβάνι;

Ένα από τα μεγάλα ερωτήματα που τέθηκαν όταν πουλήθηκε ο Έντινσον Καβάνι στην Παρί Σεν Ζερμέν ήταν αν θα καλύψει η Νάπολι το κενό του. Αρχικά ας ξεκαθαρίσουμε το εξής, επιθετικό περιοχής σαν τον Ουρουγουανό δε βρίσκεις. Προσωπικά θεωρώ πως μόνο ο Ρανταμέλ Φαλκάο είναι καλύτερος. Ωστόσο, ο Γκονσάλο Ιγκουαΐν ήταν μία πολύ καλή επιλογή. Ναι μεν προερχόταν από μία κακή σεζόν με τη Ρεάλ Μαδρίτης, όμως, στο "Σαν Πάολο" θα είναι ένα από τα αστέρια της ομάδας, θα λατρευτεί και θα καταφέρει να δείξει τον πραγματικό του εαυτό γιατί θα παίρνει συνεχόμενα παιχνίδια στα πόδια του, κάτι που δε γινόταν στη Μαδρίτη.

Επιπλέον, θα έχει πολύ καλύτερους συμπαραστάτες σε σχέση με τον Καβάνι πέρυσι. Χοσέ Καγιεχόν και Ντρις Μέρτενς δεν είναι παίκτες top class, όμως, δεδομένα θα βοηθήσουν τη Νάπολι, με τον πρώτο να έχει ήδη κάνει πολύ δυναμική εκκίνηση. Αν προσθέσει κανείς σε αυτούς τους Λορέντσο Ινσίνιε και Γκόραν Πάντεβ τότε συνθέτει μία πολύ δυνατή γραμμή κρούσης με παίκτες που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους.

Επομένως, γίνεται αντιληπτό ότι με αυτές τις μεταγραφές και την προσθήκη των Αλμπιόλ και Ρέινα η Νάπολι βγήκε κερδισμένη από το φετινό μεταγραφικό παζάρι, όχι γιατί βρήκε καλύτερο παίκτη από τον Καβάνι, αλλά γιατί έκλεισε πολλές τρύπες με τα χρήματα που πήρε από τον Ουρουγουανό, η πώληση του οποίου στην Παρί Σεν Ζερμέν ήταν ένα εξαιρετικό deal για εκείνη.

 

Μπορεί και πρωτάθλημα και Champions League;

Η φετινή θα είναι μόλις η δεύτερη συμμετοχή της Νάπολι στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.

Ο σύλλογος δεν έχει στο DNA του το να παίζει σε τόσο υψηλό επίπεδο και επόμενο είναι να επηρεαστεί ως έναν βαθμό από τη συμμετοχή του σε αυτή, δεδομένων και των πολύ δύσκολων παιχνιδιών που θα δώσει προκειμένου να περάσει στην επόμενη φάση. Μπορεί και πέρυσι η ιταλική ομάδα να είχε ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, όμως, το Europa League δεν έχει καμία σχέση.

Ούτως ή άλλως η Νάπολι δεν έδειξε να υπολογίζει τη διοργάνωση, αφού αποκλείστηκε από τη φάση των "32" από τη Βικτόρια Πλζεν με συνολικό σκορ 5-0. Προηγουμένως, μάλιστα, είχε δυσκολευτεί να περάσει από τον όμιλο, στον οποίο τερμάτισε δεύτερη πίσω από τη Ντνίπρο, αφήνοντας τελικά εκτός την Αϊντχόφεν. Ωστόσο, παρόλο που δεν έδωσε βάρος στο Europa League η Νάπολι στραβοπάτησε τέσσερις φορές στη Serie A μετά από ευρωπαϊκό αγώνα, ήτοι τις μισές φορές.

Φέτος, το επίπεδο είναι αισθητά υψηλότερο, όμως, όπως επισημάνθηκε και παραπάνω η Νάπολι έχει πολύ περισσότερες λύσεις. Η πρώτη απάντηση, άλλωστε, δόθηκε κόντρα στην Αταλάντα, όταν η ομάδα του Μπενίτεθ πήρε το τρίποντο παρά τις αρκετές αλλαγές που έκανε ο Ισπανός προκειμένου να διατηρήσει φρέσκους πολλούς παίκτες του. Επομένως, η σεζόν για τη Νάπολι προμηνύεται ιδιαίτερα συναρπαστική και σε περίπτωση που όλα πάνε όπως τα θέλουν οι άνθρωποί της τότε οι "παρτενοπέι" θα δώσουν άλλη χάρη τόσο στο ιταλικό πρωτάθλημα όσο και στο Champions League.

Στο πρώτο γιατί όσο αντέξουν στη μονομαχία τους με τη Γιουβέντους τόσο μεγαλύτερο θα είναι το ενδιαφέρον, ενώ στο δεύτερο γιατί θα μπορούσαν να αποτελέσουν μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις σε περίπτωση που περάσουν από τον εξαιρετικά δύσκολο όμιλο στον οποίο βρίσκονται (Άρσεναλ, Ντόρτμουντ, Μαρσέιγ οι άλλες ομάδες).



ΠΗΓΗ