Για οποιαδήποτε φιλική αναμέτρηση στον κόσμο όλες οι αισθήσεις είναι ευχάριστες. Άλλοτε συμβαίνουν για φιλανθρωπικούς σκοπούς, άλλοτε για λόγους προετοιμασίας και άλλοτε για… φόρο τιμής σε μεγάλους ποδοσφαιριστές.
Αυτό είχε σκεφτεί και ο βετεράνος ποδοσφαιριστής της Μπενφίκα, Ζοσέ Φερέιρα, ο οποίος ήθελε να αποχωρήσει από το ποδόσφαιρο, απέναντι στην μεγάλη Τορίνο της δεκαετίας του 40’. Η επιθυμία του έγινε πραγματικότητα και όλη η ομάδα της Τορίνο ταξίδεψε στη Λισαβόνα. Όλη εκτός από τον τραυματία, Σάουρο Τομά, ο οποίος στάθηκε τυχερός στην… ατυχία του.
Βέβαια, οι καλές προθέσεις του βετεράνου ποδοσφαιριστή της Μπενφίκα, αποδείχθηκαν τραγικές για τους ποδοσφαιριστές της Τορίνο. Στο ταξίδι της επιστροφής το αεροπλάνο που μετέφερε σύσσωμη την αποστολή, συνετρίβη στο όρος Σουπέργκα, λίγα χιλιόμετρα πριν καταφθάσει η αποστολή στο αεροδρόμιο.
Όπως ανακοινώθηκε η έντονη βροχόπτωση και η χαμηλή ορατότητα ήταν οι αιτίες που έχασαν πρόωρα τη ζωή τους 31 άνθρωποι. Αυτοί αποτελούνταν από 18 ποδοσφαιριστές, πέντε άτομα του τεχνικού τιμ, τρεις δημοσιογράφους, τέσσερις ανθρώπους του πληρώματος και ο οργανωτής του φιλικού.
Από την Grande Torino, γλίτωσε και ο Ούγγρος ποδοσφαιριστής, Λάσλο Κουμπάλα, ο οποίος λόγω του γεγονότος ότι ο γιός του ήταν άρρωστος έμεινε στη Λισαβόνα για να επιστρέψει λίγες μέρες αργότερα. Στους… τυχερούς είναι και ο νεαρός ποδοσφαιριστής, Λουίτζι Τζιουλιάνο, ο οποίος δεν πρόλαβε να εξασφαλίσει όλα τα απαραίτητα έγγραφα για να ταξιδέψει στη Λισαβόνα και εντέλει επέζησε.
Στους εκλιπόντες ήταν και ο Βαλεντίνο Ματσόλα. Ο γιος του ορκίστηκε να συνεχίσει την καριέρα του πατέρα του, και τελικά τα κατάφερε, όντας ένας από τους κορυφαίους Ιταλούς ποδοσφαιριστές. Ο λόγος για τον Σάντρο Ματσόλα, ο οποίος φορούσε το νούμερο «10», όπως και ο πατέρας του.
Στις 26 Μαΐου της ίδιας χρονιάς, διεξήχθη φιλανθρωπικό φιλικό με τα έσοδα να πηγαίνουν στις οικογένειες των αδικοχαμένων ποδοσφαιριστών. Σε αυτό αγωνίστηκε η μικτή Ιταλίας με την Ρίβερ πλέιτ. Το παιχνίδι έληξε ισόπαλο με 2-2 κάτω από ένα συγκινητικό κλίμα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Τορίνο.
Ποια ήταν η Grande Torino
Μπορεί τα εύσημα να πήγαν στην εθνική ομάδα της Ολλανδίας του 70’ για το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, ωστόσο οι πρώτοι που δίδαξαν το συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού, ήταν οι παίκτες της Τορίνο στη δεκαετία του 40’.
Το 4-2-4, «αντιγράφηκε» από την εθνική ομάδα της Βραζιλίας το 1958. Το μεγαλύτερο μέρος των ποδοσφαιριστών της ομάδας, αγωνιζόταν στην εθνική ομάδα της Ιταλίας καθώς οι εννέα από τους 11 βασικούς αποτελούταν από την Grande Torino.
Το ρεκόρ ωστόσο, έγινε στις 11 Μαΐου του 1947, όταν στη φιλική αναμέτρηση απέναντι στην Ουγγαρία, η Ιταλία επικράτησε με 3-2, έχοντας δέκα ποδοσφαιριστές της Τορίνο και τον τερματοφύλακα της Γιουβέντους, Σεντιμέντι.
Πάντα επιθετικά
Τα 125 τέρματα που σημείωσε η Τορίνο στα 40 παιχνίδια του πρωταθλήματος το 1948, αποτελεί ρεκόρ μέχρι και σήμερα. Τη συγκεκριμένη δεκαετία η Τορίνο κατέκτησε πέντε φορές το πρωτάθλημα και δεν άργησε να αναδειχθεί ως μία από τις καλύτερες ομάδες της εποχής εκείνης.
Ποτέ ξανά…
Από τότε η Τορίνο έκανε μεγάλη προσπάθεια για να επιστρέψει στη κορυφή του ιταλικού ποδοσφαίρου. Αυτό έγινε το 1976 όταν κατέκτησε και πάλι τον τίτλο στην Ιταλία. Το άτομο που σύνδεσε τις δύο αυτές ομάδες, ήταν ο Σάντρο Ματσόλα, γιος του Βαλεντίνο που βρισκόταν στο ρόστερ της ομάδας που βρήκε τον θάνατο. Ακόμα και έτσι όμως κανείς δεν τόλμησε να χαρακτηρίσει τη συγκεκριμένη ομάδα «Grande Torino», ως ένδειξη σεβασμού στην αδικοχαμένη ομάδα του 1949…
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου