Η αναμέτρηση με τα νησιά Κομόρες μεταφέρθηκε στο Μάλι διότι ήταν αδύνατο να διεξαχθεί κάτω από τα πυρά των οπαδών του Μουαμάρ Γκαντάφι και των λεγόμενων επαναστατών.
Η Λιβύη νίκησε σε εκείνο το παιχνίδι με 3-0 αλλά κανείς δεν περίμενε ότι θα έφτανε μέχρι την τελική φάση. Η διοργάνωση ξεκινάει αύριο (21/01) και η ταλαίπωρη χώρα (νούμερο 63 στην κατάταξη της FIFA) αντιμετωπίζει την Ισημερινή Γουινέα (151η στην κατάταξη της παγκόσμιας ομοσπονδίας), που είναι η μία εκ των δύο διοργανωτριών, στην πόλη Μπάτα (8.30 μ.μ. Eurosport).
Το παράδοξο με την ομάδα της Λιβύης είναι ότι βίωσε κανονικά τον εμφύλιο σε όλο το διάστημα των προκριματικών μέσα στα αποδυτήρια. Ο αρχηγός πέρυσι τον Μάρτη Ταρίκ Αλ Ταΐμπ -κατά γενική ομολογία ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που έχει αναδείξει η χώρα- έκανε δηλώσεις υπέρ του πρώην μεγάλου ηγέτη. «Η ομάδα αυτή είναι του Γκαντάφι και αφιερώνουμε τη νίκη μας στον κόσμο που υποφέρει» ήταν μία από τις πιο χαρακτηριστικές δηλώσεις που είχε κάνει, ενώ ταυτόχρονα αποκαλούσε τους «επαναστάτες» ως «ποντίκια» και «σκυλιά».
Ο «κομμένος» λόγω Γκαντάφι!
Ο 34χρονος Αλ Ταΐμπ, που αγωνίζεται πλέον στο Κουβέιτ με τα χρώματα της Αλ Νάσερ (έχει περάσει τη διετία 2004-06 από την τουρκική Γκαζιάντεπσπορ και έχει βρεθεί δύο φορές μέσα στη δεκάδα με τους κορυφαίους Αφρικανούς ποδοσφαιριστές της χρονιάς), δεν θα βρίσκεται στο Κόπα Αφρικα. Δεν θα μπορούσε να συμβεί άλλωστε κάτι τέτοιο μετά τον φριχτό θάνατο που βρήκε ο Γκαντάφι και την ανατροπή του καθεστώτος.
Ο Βαλίντ Αλ Καχατρουσί, ένας άλλος βασικός ποδοσφαιριστής τουλάχιστον μέχρι πέρυσι, είχε σκοράρει το πρώτο γκολ σε εκείνο το παιχνίδι με τις Κομόρες στο Μάλι. Τον Ιούνιο, όταν η Λιβύη ταξίδευε για το εκτός έδρας παιχνίδι με το σύμπλεγμα των μικρών αυτών νησιών, πληροφορήθηκε ότι ένας φίλος του έχασε το χέρι του σε μάχη με τους οπαδούς του Γκαντάφι.
Αμέσως ανακοίνωσε ότι παύει να εκπροσωπεί την εθνική ομάδα και επέστρεψε για να ενσωματωθεί με τους «επαναστάτες» και να πολεμήσει τον δυνάστη. Βρέθηκε κοντά στα σύνορα με την Τυνησία στην πρώτη γραμμή παρά τις προσπάθειες αρκετών συντρόφων του να τον συνετίσουν.
Το παράδειγμα του Αλ Καχατρουσί ακολούθησαν και άλλοι. Ο τερματοφύλακας Γκούμα Μούσα κατάφερε να επιζήσει παίρνοντας μέρος σε πολλές αιματηρές συγκρούσεις, ενώ ο Αχμέντ Αλ Σαγκίρ χρειάστηκε να νοσηλευτεί ένα μήνα σε νοσοκομείο έπειτα από σφαίρα που δέχτηκε στον ώμο.
Οι λευκές φανέλες της επανάστασης
Μία εβδομάδα αργότερα ήρθε η ανατροπή του Γκαντάφι και η εθνική ομάδα προετοιμαζόταν για το καθοριστικό παιχνίδι με τη Μοζαμβίκη (προτελευταίο των προκριματικών) το οποίο έγινε τελικά στην Αίγυπτο κεκλεισμένων των θυρών. Οι πράσινες μπλούζες της εποχής Γκαντάφι αντικαταστάθηκαν από τις λευκές της επανάστασης, το ίδιο συνέβη με τη σημαία και τελικά η Λιβύη νίκησε με 1-0.
Απέμενε το ματς με τη Ζάμπια στην Τσινγκόλα, όπου πάλι ήταν απαραίτητη η νίκη για να εξασφαλιστεί η πρόκριση ή η ισοπαλία με συνδυασμό αποτελεσμάτων στα άλλα παιχνίδια. Τότε όμως προέκυψε καινούριο πρόβλημα με τον εθνικό ύμνο. Ο νέος δεν είχε ακόμη επικυρωθεί, ενώ κανείς από τους ποδοσφαιριστές δεν ήθελαν να ακούσουν τον παλιό. Τελικά, η λύση ήταν… αστεία.
Συμφωνήθηκε με τους υπεύθυνους της διοργάνωσης να παιχτεί ο παλιός ύμνος προκειμένου να τηρηθεί το πρωτόκολλο αλλά σε χαμηλή ένταση ώστε να μην ξεχωρίζει κανείς τη μελωδία.
Ετσι προκρίθηκε
Οσον αφορά το παιχνίδι, η Ζάμπια είχε δύο δοκάρια και ο 39χρονος γκολκίπερ της Λιβύης Σαμίρ Αμποντ (έπαιζε στη θέση του Γκούμα Μούσα που είχε επιστρέψει από τον πόλεμο αλλά ήταν τραυματίας) χρειάστηκε να κάνει τρεις επεμβάσεις υψηλής κλάσης. Το ματς τελείωσε 0-0 και σε συνδυασμό με τη νίκη της Γκάνας επί του Σουδάν και την ισοπαλία της Νιγηρίας με τη Γουινέα, η Λιβύη βρέθηκε απευθείας για τρίτη φορά σε τελική φάση Κόπα Αφρικα.
Το κλίμα είναι φυσικό να έχει αλλάξει. Υπάρχει ενότητα στην ομάδα, αν κρίνουμε από τα λεγόμενα του αμυντικού Μοχάμεντ Ελ Μουνίρ. «Θέλουμε να χαρίσουμε χαμόγελο στον κόσμο της Λιβύης διότι τη χρονιά που πέρασε δεν έχει τίποτα καλό να θυμάται. Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που έχασαν τα αδέρφια τους και τις οικογένειές τους στον εμφύλιο. Θέλουμε να τους κάνουμε να χαρούν.
Υπάρχουν στην ομάδα ποδοσφαιριστές από την Βεγγάζη, την Τρίπολη και από όλη τη Λιβύη. Ημαστε σαν αδέρφια οι παλαιότεροι, που έχουμε τέσσερα-πέντε χρόνια στην εθνική ομάδα, αλλά και οι πιο νέοι…»
Βέβαια, στο ερώτημα γιατί δεν είναι στην αποστολή ο πρώην αρχηγός (και φανατικός οπαδός του Γκαντάφι) Ταρίκ Ελ Ταΐμπ η απάντηση έρχεται από τον Βραζιλιάνο προπονητή Μάρκος Πακετά. «Είναι πολύ μεγάλος σε ηλικία για αυτή την ομάδα…»
Στην πραγματικότητα όμως η νέα εθνική ομάδα της Λιβύης αποτελείται μόνο από μέλη της γενιάς των «επαναστατών».
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου