Η πραγματικότητα είναι ότι επίσης τη σεζόν 2004-05 είχε βάλει μια λέξη στη φανέλα της, στους αγώνες της για το κύπελλο UEFA και το Κόπα ντελ Ρέι. Ομως, επρόκειτο για μια διαφήμιση της περιοχής της, μετά από συμφωνία που έκανε με την κυβέρνηση των Βάσκων.
Η Αθλέτικ γεννήθηκε από δυο ομάδες ανθρώπων. Η μια αποτελείτο από βρετανούς εργάτες που μετανάστευσαν για να δουλέψουν στα ορυχεία και τα ναυπηγεία του Μπιλμπάο στα τέλη του 19ου αιώνα. Η πόλη εκείνη την εποχή είχε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη. Η άλλη ομάδα περιελάμβανε βάσκους νεαρούς που ακολούθησαν την αντίθετη πορεία για να ολοκληρώσουν τις σπουδές του κυρίως ως πολιτικοί μηχανικοί στην Αγγλία.
Η επιστροφή τους στην πατρίδα σήμανε την ίδρυση του συλλόγου που θεωρείται και είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους στην ιστορία του ισπανικού ποδοσφαίρου. Δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ στη δεύτερη κατηγορία (όπως η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα) κι έχει κατακτήσει 8 πρωταθλήματα και 23 κύπελλα. Το 1977 έφτασε στο διπλό τελικό του Κυπέλλου UEFA κι έχασε το τρόπαιο στο εκτός έδρας γκολ του Ρομπέρτο Μπέτεγκα από τη Γιουβέντους.
Κι όλα αυτά με βάσκους ποδοσφαιριστές. Στα πρώτα χρόνια της απαγορευόταν να αγωνίζεται στην ομάδα παίκτης που δεν είχε γεννηθεί στη χώρα. Αργότερα επετράπη να παίζουν και αυτοί που έχουν βάσκικη καταγωγή χωρίς να έχουν γεννηθεί στην περιοχή. Τις τελευταίες δεκαετίες προστέθηκαν οι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει και εκπαιδευτεί ποδοσφαιρικά στις 7 βάσκικες επαρχίες (4 στην Ισπανία και 3 στη Γαλλία).
Σε δύσκολες περιόδους και όταν οι ανταγωνιστικοί σύλλογοι ξόδευαν πολλά χρήματα για να εντάξουν στο δυναμικό τους ποδοσφαιριστές από όλο τον κόσμο, άνοιξαν συζητήσεις για αλλαγή της τακτικής από την Αθλέτικ. Ομως, τα γκάλοπ που έγιναν μεταξύ των οπαδών της Αθλέτικ ήταν απολύτως αρνητικά. Χαρακτηριστικό είναι ένα στη δεκαετία του 90 στο οποίο περίπου το 76% δήλωσε ότι προτιμά να δει την Αθλέτικ για πρώτη φορά στην ιστορία της στη δεύτερη κατηγορία, παρά να εγκαταλείψει την πολιτική της.
Τα τελευταία χρόνια έφτασε πολύ κοντά στον υποβιβασμό, όμως κατάφερε έστω και στο τέλος να σωθεί. Οπως, ο Μαμές που είχε ριχθεί από τους ρωμαίους στην αρένα με τα λιοντάρια. Αυτά περιέργως δεν τον καταβρόχθισαν, ο Μαμές αγιοποιήθηκε και προς τιμή του φτιάχτηκε μια εκκλησία. Δίπλα σε αυτή χτίστηκε το γήπεδο της Αθλέτικ που πήρε το όνομά της. Το Σαν Μαμές έχει τη φήμη της σκληρής έδρας και του χώρου έκφρασης των Βάσκων.
Δυσκολίες υπήρχαν σχεδόν πάντα. Οταν για παράδειγμα από τα άσπρα μπλε χρώματα της εμφάνισης, η ομάδα κατέληξε στα άσπρα - κόκκινα. Αυτό έγινε σύμφωνα με μια θεωρία επειδή ήταν πιο φτηνά. Επαιρναν τα ρετάλια από τα στρώματα που είχαν αυτά τα χρώματα και κατασκεύαζαν με μικρότερο κόστος την ένδυση των παικτών. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που υποστηρίζουν ότι έγινε αντιγραφή των εμφανίσεων της Σάντερλαντ και της Σαουθάμπτον, αφού από εκεί προέρχονταν οι περισσότεροι βρετανοί εργάτες που μετακόμισαν στο Μπιλπμπάο το 1890.
Τώρα η επιβίωση στην primera division είναι πολύ ακριβή υπόθεση και η Αθλέτικ είχε ανάγκη τα 2 εκ. ευρώ που πρόσφερε ο σπόνσορας της φανέλας. Παρά το γεγονός αυτό προσπαθεί να διατηρήσει την ταυτότητά της και κυρίως τις αρχές της. Αυτές που την κάνουν ξεχωριστή από τους άλλους συλλόγους του κόσμου. Αν δεν μπορείς να τη θαυμάσεις μπορείς να την κατηγορήσεις. Σίγουρα, όμως, δεν περνάει απαρατήρητη.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου