Φέτος 21 χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ΜΜΕ, πολιτικοί και ειδήμονες, σχολιάζουν τι αλλαγές έφερε αυτό το γεγονός. Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου ή του Τείχους της Ντροπής, όπως έμεινε γνωστό σε ολόκληρη την Ευρώπη, σηματοδοτεί δύο και πλέον δεκαετίες μετά την οριστική απόφαση των ευρωπαϊκών κρατών να συμπορευθούν.
Η ανέγερση του Τείχους, η επιχείρηση "κινέζικο τείχος", όπως ονομάστηκε, ήταν απόφαση του Βάλτερ Ούλμπριχτ, γενικού γραμματέα του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ενότητας της Ανατολικής Γερμανίας , ο οποίος δύο μήνες πριν διαβεβαίωνε ότι "κανείς δε σκοπεύει να αναγείρει κανένα τείχος". Τους τελευταίους μήνες, ενώ οι κάτοικοι φεύγουν κατά χιλιάδες από τη χώρα, το κράτος προσπαθεί να σωθεί γεμίζοντας τις πόλεις με αστυνομικούς.
Στις 13 Αυγούστου 1961, στη 1:11 τα ξημερώματα οι δυνάμεις ασφαλείας άρχισαν να περικλείουν εντός τειχών το ανατολικό τμήμα του Βερολίνου. Ο πρόεδρος της Ανατολικής Γερμανίας, Έριχ Χόνεκερ, δηλώνει ότι "το αντιφασιστικό προστατευτικό τείχος έχει ως σκοπό την προστασία της ειρήνης" Η επικοινωνία οποιασδήποτε μορφής μεταξύ του ανατολικού και του δυτικού Βερολίνου διακόπηκε και 16 εκατομμύρια Γερμανοί εγκλωβίστηκαν.
Οι συγκοινωνίες μεταξύ των δύο τομέων της πόλης διακόπηκαν. Τα κομουνιστικά μέσα ενημέρωσης εμφάνιζαν το Τείχος σαν κοινή επιχείρηση των χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας και σαν χρήση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, ενώ μανάδες και παιδιά χωρίστηκαν για δεκαετίες
Στρατιώτες της Ανατολικής Γερμανίας αυτομόλησαν στη Δύση για να βρουν τις οικογένειες τους και να απελευθερωθούν από την φρίκη της απομόνωσης.
Αρχικά πρόκειται για έναν φράχτη από συρματόπλεγμα ο οποίος σταδιακά εξελίσσεται σε ένα σύμπλεγμα από σειρές τείχους, ενισχυμένους φράχτες, θέσεις βολής και πύργους ελέγχου. Το τείχος μήκους 150 χιλιομέτρων χωρίζει οικογένειες και σπίτια στη μέση!
Η πτώση του Τείχους της Ντροπής
Η πιο σημαντική ημέρα στην ιστορία της επανένωσης της Γερμανίας ήταν η 9η Νοεμβρίου 1989. Σε διεθνή συνέντευξη τύπου ο εκπρόσωπος του πολιτικού γραφείου του Κόμματος, Γκύντερ Σαμπόφσκι, ανακοινώνει την έκδοση μιας νέας οδηγίας, η οποία άρει τους περιορισμούς στις μετακινήσεις των Ανατολικογερμανών.
Η αντίδραση του κόσμου ήταν άμεση. Χιλιάδες άνθρωποι σπεύδουν στο Τείχος και απαιτούν από τους φύλακες να τους αφήσουν να περάσουν στην άλλη πλευρά. Τις επόμενες ημέρες, οι κάτοικοι του Βερολίνου γκρεμίζουν το Τείχος με αξίνες και σφυριά γιορτάζοντας το τέλος του διχασμού.
Οι πιο πολλές μπυραρίες στην περιοχή του τείχους πρόσφεραν δωρεάν μπύρα, τα αυτοκίνητα άρχισαν να κορνάρουν και άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι αγκαλιάζονταν. Μέσα στην ευφορία της βραδιάς σκαρφάλωναν στο τείχος και Δυτικοβερολινέζοι, ενώ άλλοι περνούσαν από την απροσπέλαστη ως τότε Πύλη του Βραδεμβούργου. Μόλις έγινε γνωστό ότι άνοιξε το τείχος, η δυτικογερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή στη Βόννη διέκοψε τη συνεδρίαση, που αφορούσε στη συζήτηση του προϋπολογισμού. Μερικοί βουλευτές τραγούδησαν αυθόρμητα τον Εθνικό Ύμνο.
Το τείχος δίχαζε το Βερολίνο για 28 χρόνια, 2 μήνες και 27 ημέρες.
Στις 13 Αυγούστου 1961, στη 1:11 τα ξημερώματα οι δυνάμεις ασφαλείας άρχισαν να περικλείουν εντός τειχών το ανατολικό τμήμα του Βερολίνου. Ο πρόεδρος της Ανατολικής Γερμανίας, Έριχ Χόνεκερ, δηλώνει ότι "το αντιφασιστικό προστατευτικό τείχος έχει ως σκοπό την προστασία της ειρήνης" Η επικοινωνία οποιασδήποτε μορφής μεταξύ του ανατολικού και του δυτικού Βερολίνου διακόπηκε και 16 εκατομμύρια Γερμανοί εγκλωβίστηκαν.
Οι συγκοινωνίες μεταξύ των δύο τομέων της πόλης διακόπηκαν. Τα κομουνιστικά μέσα ενημέρωσης εμφάνιζαν το Τείχος σαν κοινή επιχείρηση των χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας και σαν χρήση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, ενώ μανάδες και παιδιά χωρίστηκαν για δεκαετίες
Στρατιώτες της Ανατολικής Γερμανίας αυτομόλησαν στη Δύση για να βρουν τις οικογένειες τους και να απελευθερωθούν από την φρίκη της απομόνωσης.
Αρχικά πρόκειται για έναν φράχτη από συρματόπλεγμα ο οποίος σταδιακά εξελίσσεται σε ένα σύμπλεγμα από σειρές τείχους, ενισχυμένους φράχτες, θέσεις βολής και πύργους ελέγχου. Το τείχος μήκους 150 χιλιομέτρων χωρίζει οικογένειες και σπίτια στη μέση!
Η πτώση του Τείχους της Ντροπής
Η πιο σημαντική ημέρα στην ιστορία της επανένωσης της Γερμανίας ήταν η 9η Νοεμβρίου 1989. Σε διεθνή συνέντευξη τύπου ο εκπρόσωπος του πολιτικού γραφείου του Κόμματος, Γκύντερ Σαμπόφσκι, ανακοινώνει την έκδοση μιας νέας οδηγίας, η οποία άρει τους περιορισμούς στις μετακινήσεις των Ανατολικογερμανών.
Η αντίδραση του κόσμου ήταν άμεση. Χιλιάδες άνθρωποι σπεύδουν στο Τείχος και απαιτούν από τους φύλακες να τους αφήσουν να περάσουν στην άλλη πλευρά. Τις επόμενες ημέρες, οι κάτοικοι του Βερολίνου γκρεμίζουν το Τείχος με αξίνες και σφυριά γιορτάζοντας το τέλος του διχασμού.
Οι πιο πολλές μπυραρίες στην περιοχή του τείχους πρόσφεραν δωρεάν μπύρα, τα αυτοκίνητα άρχισαν να κορνάρουν και άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι αγκαλιάζονταν. Μέσα στην ευφορία της βραδιάς σκαρφάλωναν στο τείχος και Δυτικοβερολινέζοι, ενώ άλλοι περνούσαν από την απροσπέλαστη ως τότε Πύλη του Βραδεμβούργου. Μόλις έγινε γνωστό ότι άνοιξε το τείχος, η δυτικογερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή στη Βόννη διέκοψε τη συνεδρίαση, που αφορούσε στη συζήτηση του προϋπολογισμού. Μερικοί βουλευτές τραγούδησαν αυθόρμητα τον Εθνικό Ύμνο.
Το τείχος δίχαζε το Βερολίνο για 28 χρόνια, 2 μήνες και 27 ημέρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου