Στις 19 Φεβρουαρίου του 1964 απεβίωσε ο Γιώργος Καλαφάτης . Ο ιδρυτής του Παναθηναϊκού πέρασε στην αιωνιότητα, συνοδευόμενος από το έμβλημα της ομάδας που τόσο αγάπησε…
Η 19 Φεβρουαρίου ενδεχομένως να φαντάζει για τους περισσότερους ανθρώπους σαν μια απλή ημέρα του χρόνου. Για τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού όμως, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Είναι μια ημέρα ξεχωριστή για τον σύλλογο, με ιδιαίτερη σημασία. Σαν σήμερα πριν από 49 χρόνια, στις 19 Φεβρουαρίου του 1964, άφησε την τελευταία του πνοή ο ιδρυτής του Παναθηναϊκού Γιώργος Καλαφάτης. Ο άνθρωπος που οραματίστηκε και ίδρυσε τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο υπέστη ανακοπή καρδιάς και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών.
Ο Γιώργος Καλαφάτης γεννήθηκε στα Εξάρχεια το 1890 και από μικρός έδειξε την έφεση του και την αγάπη του στον αθλητισμό. Σε νεαρή ηλικία γράφτηκε στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο, όπου ευθύς εξαρχής ξεχώριζε με τις επιδόσεις του από τους συνομήλικους του. Διακρινόταν στα άλματα, στον στίβο και στις ρίψεις, με όλους τους προπονητές του να εκφράζονται με τα καλύτερα λόγια για τις ικανότητες και την ευφυΐα του νεαρού αυτού αθλητή.
Ταυτόχρονα με τις αθλητικές «ανησυχίες» του, έδινε μεγάλο βάρος και στην μόρφωση του. Τελείωσε το σχολείο του με εξαιρετικά υψηλούς βαθμούς και συνέχισε τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή Αθηνών, από την οποία αποφοίτησε μερικά χρόνια αργότερα. Πήρε ακόμα δίπλωμα γυμναστή από το «Διδασκαλείον Γυμναστικής», παρακολουθώντας για δύο χρόνια τα σχετικά μαθήματα (1914-16).
Η πρώτη επαφή του Καλαφάτη με το ποδόσφαιρο έγινε στις αρχές του 1900. Οι περισσότεροι Αθηναίοι δεν γνώριζαν για το ξενόφερτο αυτό άθλημα, το οποίο έφτασε στην χώρα από φιλικούς αγώνες που έδιναν στο Ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου τα πληρώματα των ξένων πλοίων, που έδεναν στον Πειραιά. Ένας από τους πρώτους θαυμαστές του «φουτμπόλ» όπως το αποκαλούσαν τότε, ήταν και ο νεαρός Γιώργος Καλαφάτης. Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο ο Καλαφάτης ενθουσιαζόταν με το ποδόσφαιρο. Απουσίαζε συχνά από τις προπονήσεις για να παίξει ποδόσφαιρο και στις απουσίες του αυτές, συνήθιζε να παρασέρνει και αρκετούς συναθλητές του.
Στις 24 Απριλίου του 1906, ήταν μέλος της πρώτης άτυπης Εθνικής ομάδας, που αντιμετώπισε σε φιλικό παιχνίδι τη Δανία. Εκείνη η ομάδα γνώρισε βαριά ήττα με 9-0 και αρκετοί ήταν αυτοί που απογοητεύτηκαν. Όχι όμως και ο Καλαφάτης. Η επόμενη κίνηση του ήταν να ζητήσει από τους υπευθύνους του Πανελληνίου να δημιουργήσουν τμήμα ποδοσφαίρου. Ωστόσο η απάντηση που πήρε όχι μόνο δεν ήταν θετική, αλλά τον κάλεσαν να πάψει να ασχολείται με το άθλημα. Κάτι τέτοιο όμως ήταν εκτός συζήτησης. Στο μυαλό του άρχισε να καλλιεργείται η ιδέα της δημιουργίας μιας αμιγώς ποδοσφαιρικής ομάδας.
Η μεγάλη απόφαση πάρθηκε και μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του και άλλους συναθλητές του από τον Πανελλήνιο, αλλά και φίλους του που αγαπούσαν το ποδόσφαιρο, προχώρησαν στην ίδρυση ενός συλλόγου που θα στέγαζε… τα όνειρα τους και τις φιλοδοξίες τους. Στις 3 Φεβρουαρίου του 1908 ο Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών, ο πρόγονος του Παναθηναϊκού, ήταν γεγονός. Ο Καλαφάτης θα γινόταν άθελα του, ο δημιουργός του μεγαλύτερου συλλόγου που υπάρχει στον ελληνικό αθλητισμό. Σίγουρα ήταν ένας άνθρωπος φιλόδοξος, οραματιστής και ονειροπόλος. Όμως σε καμία περίπτωση δεν είχε φανταστεί το μέγεθος που έπαιρνε το δημιούργημα του, την τεράστια απήχηση που θα αποκτούσε στην ελληνική κοινωνία και τον ρόλο που θα διαδραμάτιζε στον ελληνικό αθλητισμό.
Ο Καλαφάτης υπηρέτησε τον Παναθηναϊκό από όλα τα πόστα. Αγωνίστηκε σαν ποδοσφαιριστής, διατέλεσε προπονητής, πέρασε από όλα τις διοικητικές θέσεις. Έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην δημιουργία του γηπέδου της Λεωφόρου και πρωτοστάτησε στην ίδρυση και άλλων τμημάτων στον Παναθηναϊκό, πλην του ποδοσφαιρικού. Ο Καλαφάτης όμως είχε μεγάλη συμβολή και στην γενικότερη ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στη χώρα. Ήταν μέλος της πρώτης Εθνικής ομάδας και αργότερα ο πρώτος προπονητής της. Έφερε από το Παρίσι αθλητικό υλικό για τον ΠΟΑ και άλλες ομάδες και εισήγαγε αρκετούς από τους κανονισμούς που ίσχυαν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
Ο θάνατος του στις 19 Φεβρουαρίου στο Νοσοκομείο του Πολεμικού Ναυτικού, προκάλεσε πανελλήνια συγκίνηση. Μαζί του άλλωστε έκλεινε ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας του Παναθηναϊκού και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μια από τις τελευταίες επιθυμίες του, ήταν στην επιτύμβια στήλη του να χαραχτεί ένα πράσινο τριφύλλι. Η επιθυμία του αυτή πραγματοποιήθηκε και ο ιδρυτής του Παναθηναϊκού πέρασε στην αιωνιότητα, συνοδευόμενος από το έμβλημα της ομάδας που τόσο αγάπησε…
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου