Φύγε από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, παιδί μου, θα σου πέσει στο κεφάλι!

Φυσικά και τα Χριστούγεννα, ως μαμά, δεν έχουν καμία σχέση με όλα τα προηγούμενα. Εννοείται ότι δεν περιμένετε από μένα να σας πω, πόσο υπέροχα είναι με τα παιδιά σας. Πείτε μου, όμως, εσείς, γιατί ο γιος μου ξύνεται στο δέντρο; Αφού βρήκαμε μια γωνίτσα στο σαλόνι – παιδική χαρά – παιδότοπο ετοιμαστήκαμε να στολίσουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Η πρώτη σκέψη ήταν το φετινό να είναι φυσικό. Έχει γλάστρα και δύσκολα πέφτει. Σύντομα όμως ξεραίνεται και κάποιος αν πλησιάσει πολύ μπορεί να βγάλει κανένα ματάκι. Κρίμα μέρες που είναι… Να τρέχουμε.


Ο γιος 19 μηνών χαίρεται με τα νέα κουτιά που έχουν προσγειωθεί στην (πρώην υπέροχη ζαχαρί) μοκέτα. Θέλει να τα ανοίξει, να σκαρφαλώσει πάνω, τα ξέρετε. Το στήσιμο του δέντρου ολοκληρώνεται με δυσκολία, καθώς κάποιος βάζει και κάποιος άλλος βγάζει. Χα. Τελικά αυτό ήταν παιχνίδι. Το άλλο με τις μπάλες το ξέρετε;

Κι εντάξει θα τις δέσω πάνω στο δεντράκι. Αρχικά βαριέμαι να τις ξεδέσω σε λίγες μέρες κι ύστερα είσαι καλύτερος εσύ που δεν σκέφτηκες ότι μπορεί τραβώντας τες να του πέσει όλο το δέντρο στο κεφάλι; Εκατοντάδες φορές λέμε ότι, αγάπη μου, το δέντρο δεν το πειράζουμε, απλά το στολίζουμε και το κοιτάμε. Όσο πιο πολύ το λέω, τόσο πιο πολύ ξενερώνω κι εγώ με αυτό το ανόητο παιχνίδι. Τι να το κάνω άμα είναι μόνο να το βλέπω;

Φεύγει. Οι Άγιοι Βασίληδες σε όλο το σπίτι (ζουν όλοι οι παππούδες και γιαγιάδες) έχουν πιο πολύ πλάκα. Κουνιούνται, έχουν μουσική, μπορείς να τους πετάξεις κάτω. Όπως καταλαβαίνετε, το σπίτι είναι ένα μικρό χριστουγεννιάτικο χωριό. Μόνο χιόνι, δεν έχει, αλλά χαζή είμαι να του δώσω κουραμπιέ;

Η βόλτα, που έκανα παλιά και αγόραζα δώρα, θυμάστε; Μετά που πήγαινα για καφέ, ικανοποιημένη από τις αγορές; Που να θυμάμαι… Τώρα θέλει, αυτό κι αυτό κι αυτό. Και δείχνει. Πρέπει να βγάζω τον σκούφο και το μπουφάν κάθε φορά που μπαίνω κάπου και να τα ξαναβάζω μόλις βγαίνω. Είχα λίγες ενοχές την επόμενη μέρα που πήγα και πήρα τα δώρα μόνη μου, αλλά είσαι καλύτερη μάνα εσύ που του έβαλες και του έβγαλες το μπουφάν 50 φορές;

Ναι, ήμασταν καλεσμένοι την παραμονή των Χριστουγέννων και οι άσπλαχνοι γονείς αφήσαμε το σπλάχνο μας στη γιαγιά. Χριστουγεννιάτικα. Με δύο άλλους. Ξένους. Θα κάναμε τον Άγιο Βασίλη με τα δώρα την επομένη και όχι την παραμονή το βράδυ… Τι ψεύτες!

Τα Χριστούγεννα πια δεν θα είναι ποτέ τα ίδια. Νιώθεις ότι θέλεις να τραγουδήσεις το santa baby ως τουλάχιστον kylie στον καλό σου, αλλά το άλλο σου μισό (κι εκείνου) θέλει να ακούσει το Jingle Bells από το μωρό σου. Κι ας ξύνεται στο δέντρο.



ΠΗΓΗ