Μπάλα βλέπουν όλοι, ποδόσφαιρο καταλαβαίνουν ελάχιστοι. Στην Ελλάδα, όμως, μιλάμε όλοι για το ποδόσφαιρο ως ειδήμονες ενώ κανείς μας δεν είναι τέτοιος. Αναφερόμαστε στο άθλημα σαν experts. Ανάλυση, κόντρα ανάλυση και υψηλή κριτική. Διαγωνισμός για το ποιος θα πει τη μεγαλύτερη φιλοσοφία, την ώρα που τα πράγματα είναι απλά (άρα και δύσκολα). To Ζastava προσπέρασε τη Ferrari, αλλά έμεινε από βενζίνη και από φλάντζα.
Μετά τα πρώτα 45 λεπτά του αγώνα με την Παρί ένιωθες γεμάτος. Ένιωθες ότι τα λεφτά που έδωσες για να πας γήπεδο ή να φας σουβλάκια με τους φίλους σου, έπιασαν τόπο. Και με το παραπάνω. Η εικόνα του Ολυμπιακού σε γέμιζε. Ακόμη κι ο χειρότερος εχθρός των ερυθρόλευκων, οφείλει να παραδεχθεί ότι η ενέργεια, η ποιότητα, οι συνεργασίες και οι ατομικές πρωτοβουλίες του πρώτου μέρους ήταν βγαλμένες από ομάδα άλλης χώρας.
Ο καταθλιπτικός Ολυμπιακός του φινάλε της περσινής σεζόν που κατέκτησε το Κύπελλο με διαιτητικά λάθη, έφτασε μετά από τρεις μήνες να «πνίγει» την Παρί Σεν Ζερμέν των μεγάλων αστεριών. Έστω για 45 λεπτά. Αν αυτό το πράγμα συνέβαινε για 90 λεπτά θα ήταν αντίθετο στη λογική και στη φύση.
Ο τρόπος που έπαιξε ο Ολυμπιακός για 45 λεπτά δεν είναι ο τρόπος που μας έχει δείξει ότι μπορεί να παίζει μια ελληνική ομάδα εν έτη 2014. Πρέσινγκ, κοντά οι γραμμές, αλληλοκάλυψη, πρώτοι στην μπάλα, ανάπτυξη από τον άξονα και τα άκρα, σωστές μεταβιβάσεις, γρήγορες μεταβάσεις, πλήρης συγκέντρωση, πάθος, ενέργεια, ωραίες διεισδύσεις από παίκτες επιπέδου όπως ο Βάις.
Μερίδιο στην εικόνα του Ολυμπιακού του πρώτου μέρους έχουν οι παίκτες και φυσικά ο Μίτσελ. Ο «τουρίστας», όπως βαφτιζόταν στα Αυγουστιάτικα ρεπορτάζ, που ήταν με το ένα πόδι εκτός Ρέντη, κατάφερε να δέσει μια εντελώς καινούργια ομάδα με 18 μεταγραφές και να παρουσιάσει αυτό το θέαμα (για ένα ημίχρονο) σε πρεμιέρα Τσάμπιονς Λιγκ.
Όπως όμως ο Μίτσελ έχει ευθύνη για τα καλά, έχει και για τα άσχημα. Έπρεπε να γνωρίζει ότι το «πάτημα» του αντιπάλου δεν θα κρατούσε για πάντα. Έστω κι αν η Παρί έπαιζε μπλαζέ, κάποια στιγμή θα αντιδρούσε. Ακόμη και στο χαλαρό. Με την είσοδο του Λαβέτσι, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.
Τα 54,1 χιλιόμετρα του πρώτου ημιχρόνου έναντι των 51,8 της Παρί μετατράπηκαν στο ισόπαλο 50,5 του δευτέρου μέρους. Στατιστικό ενδεικτικό για το ότι ο Ολυμπιακός τα έδωσε όλα στην αρχή, αλλά… έσβηνε όσο κυλούσε ο χρόνος. Οι ερυθρόλευκοι έτρεξαν 2,3 χιλιόμετρα παραπάνω από τους Γάλλους στο πρώτο μέρος και 3,6 λιγότερα χιλιόμετρα συγκριτικά με το πρώτο μέρος.
Τα παραπάνω 230 μέτρα (είναι σχεδόν δύο πάνω-κάτω στο γήπεδο) που αναλογούν στους δέκα παίκτες (ο τερματοφύλακας δεν τρέχει) έλειψαν από τον Ολυμπιακό στο δεύτερο ημίχρονο. Για να αντιμετωπίσεις μια ομάδα ανώτερη ποιοτικά από σένα, πρέπει να τρέξεις πολύ. Στο πρώτο ημίχρονο έγινε, στο δεύτερο ήταν αδύνατον να επαναληφθεί.
Το 1-4 μπορεί να είναι αποτέλεσμα ελλιπούς δουλειάς στα στημένα, μπορεί να είναι συνέπεια όχι καλής φυσικής κατάστασης, αλλά μπορεί να είναι και αποτέλεσμα κακής διαχείρισης δυνάμεων. Ο ενθουσιασμός και τα πάνω-κάτω του πρώτου ημιχρόνου δεν διανεμήθηκαν σε ολόκληρο το ματς. Ήταν καλά μόνο για το μισό. Αλλά με 45 λεπτά ποδοσφαίρου δεν κέρδισε κανείς.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου